Verkiezingen en ander nieuws

Eind januari verkiezingen hier voor “area counsellors”.
Gambia is verdeeld in “divisions” en deze weer in districten.
Een “area counsellor” is iemand die – als het goed is – zijn best doet om op alle fronten zoveel mogelijk te verwezenlijken voor zijn district. Hij probeert het beschikbare geld, van veelal plaatselijke belastingen, binnen te halen voor allerlei projekten in de regio.
Voor deze streek met 17 dorpen heeft de vorige counsellor er niet veel goeds van gemaakt in de afgelopen 5 jaar. Er gaan hardnekkige geruchten dat hij ook een deel van de ‘buit’ in eigen zak heeft gestoken. Desalniettemin hebben een aantal vooraanstaanden hem toch als de kandidaat van de regeringspartij naar voren geschoven, in feite, zonder medeweten en tegen de zin van het merendeel van de bevolking in.
Een aantal mensen (waaronder Tabo) hebben een onafhankelijke kandidaat – niet verbonden aan een partij – aangemeld.Wel zijn de meesten lid van de regeringspartij.
De campagne was spannend en moest met veel zorg en beleid gevoerd worden, om niet bij voorbaat te verzanden. De officiele kandidaat werd aan alle kanten geholpen door onofficiele helpers die – ook algemeen bekend – velen omkochten met zakken rijst en zelfs bankstellen. Geld doet overtuigingen teniet, vooral daar waar mensen opkijken tegen hogergeplaatsten en bang zijn tegengewerkt te worden in hun dagelijkse behoeften.
Des te opmerkelijker is het dat er een golf van discussie en enthousiasme door de streek ging, ondersteund door de karavaan van auto’s met zoveel aanhangers uit alle dorpen.
Het zinderde in de lucht: ‘we weten wat onze rechten zijn, we laten ons niet aan de leiband meenemen’.
Rijen stonden te wachten bij de stemlokalen. De stemmen werden onder officieel en politie-toezicht vervoerd naar Brikama, de grootste stad in de buurt. Daar zijn ze onder strenge, ook internationale controle geteld. Tegen half 8 ‘s avonds het nieuws: de onafhankelijke kandidaat heeft in alle dorpen gewonnen met in totaal 300 stemmen meer.
Een golf van gejuich barstte los, een stofwolk met daarin dansende, roepende en zingende mensen trok door het dorp."Aye wule!" Laat het rood worden, de kleur van deze campagne. Een paar auto’s, tot boven de nok volgeladen (ook mensen op het dak) gingen onmiddellijk naar het dorp van de overwinnaar. Ze werden luidruchtig uitgeleide gedaan. In Darsilami ging het dansen nog een hele tijd door.
Benieuwd is iedereen hoe alles uit zal pakken. Deze uitkomst zal Darsilami oppeppen. Al een tijd lang zijn er bestuursproblemen in het dorp, die hopelijk op de duur opgelost zullen worden.
Heel veel foto’s heb ik niet van de hele campagne. Op het juiste moment deed mijn camera het niet.

Sinds mijn vorige bericht is het Tobaski (het schapenslachtfeest) geweest, Kerstmis, oud- en nieuw, en Islamitisch nieuwjaar. Natuurlijk is Tobaski hier uitgebreid gevierd met offers van vele schapen, iedereen in prachtige nieuwe kleren,etc. Vorig jaar schreef ik er uitgebreid over.Het is net zoiets als oud- en nieuw in Nederland, het verschilt niet echt veel van een vorig jaar.
Kerst (we hadden veel gasten) is volledig aan me voorbijgegaan. Ook vriendinnen (Bernadette en Stans) kwamen op doortocht ons bezoeken – even lekker bijkletsen en de verhalen van de tocht door de woestijn horen van Stans)
Oud- en nieuw hebben we samen met vijf gasten maar al vast om 11 uur gevierd (we hadden slaap!) met ‘vuurwerk’ van sterretjes onder een schitterend firmament van echte sterren. Het maakt toch niets uit want wij zijn altijd de enigen in het dorp die het vieren.

Kort voor Pieter en Doeschka (broer en sdhoonzus) kwamen werd ik ziek. Of het malaria is geweest of niet, ik voelde me knap beroerd, en de medicijnen die ik altijd paraat heb hielpen wel. Gelukkig gauw weer beter om hen het een en ander te laten zien in de buurt en een dagje met z’n drieen naar zee te gaan. Een week is natuurlijk veel te kort, maar ze komen terug, zeggen ze.
Toen anderhalve week geen gasten. Tabo en ik hebben ons op de achterstallige administratie van Stichting Darsilami gestort. Nu is alles al onderweg naar de penningmeester in Nederland.
We zijn inmiddels langs wat dorpen en mensen gegaan om het een en ander te bespreken, zoals schoolbanken laten maken voor een basisschool in een Senegalees dorp, bezoek aan een gezondheidscentrum dat medicijnen van een Belgische stichting krijgt en we hebben ‘baby Lamin’ bezocht die vorig jaar melkpoeder kreeg om te kunnen opgroeien. Hij is nu een peuter geworden.
Binnenkort gaan we met een doof meisje uit Darsilami (ong.10 jaar) naar de school voor doven in Serekunda om haar in te laten schrijven. Fanta heet ze en ze is erg leergierig en slim.
Deze week vroeg een man met heel ernstige huidproblemen onze hulp. Lokale healers die met kruiden werken hebben bij huidziektes vaak goeie resultaten. Hij was al onder behandeling. We proberen hem bij te staan waar we kunnen. Hij had wanten en sokken aan om zijn opgezette, schilferige huid te verbergen. Omdat de man niet kan werken (hij is al 3 jaar ziek) en dus niets verdient (hier geen verzekeringen en sociale dienst) zal de stichting voor de reparatie van zijn dak zorgen.
Een jochie van de buren is een aantal maanden geleden in smeulend vuur gelopen. Ongelukken met vuur gebeuren vaak in Afrika. Zijn voetjes verbrand en nu nauwelijks nog tenen. Hij kan er wel op lopen en gisteren zag ik hem zelfs een beetje hard lopen. Waarschijnlijk mogelijk om via het Lilianefonds, waar we kontakt mee hebben, speciale orthopedische schoenen
te krijgen. We gaan informeren.
De afgelopen week en komende week weer gasten voor onze lodge, waaronder de voorzitter van Stichting Darsilami. Al is hij al vaker geweest, toch leuk om hem het een en ander te kunnen laten zien van het stichtingswerk.

Wat familienieuws: Jarra, de oudste dochter van Tabo, heeft 2 weken geleden haar derde kind gekregen, een meisje. Ze heet Fatou.

Het is dit jaar niet zo makkelijk om berichten te plaatsen en te e-mailen. Het kost veel meer tijd dan vorig jaar. Vandaar dat ik minder berichten schrijf.
Allen heel hartelijk bedankt voor alle reakties , mailtjes en brieven! Altijd heel leuk om te lezen. Soms lukt het me om mensen apart te antwoorden, soms niet. Maar in gedachten beantwoord ik alles en denk aan iedereen!

Nog een opmerking: mijn yahoo e-mailadres beter niet meer gebruiken, ik kan het zelden openen. Mijn versatel-adres daarentegen werkt uitstekend.