In Darsilami !

Weer helemaal terug in Afrika, Gambia, Darsilami. De hitte, het stof, het concert van schitterende vogels 's morgens, het stampen van de rijst, de kinderen die "Willemina nata, Willemina nata!" (Willemina is gekomen) roepen de eerste dagen na mijn terugkomst hier in het dorp, alle begroetingen van zoveel mensen, de krekels 's avonds en niet te vergeten de ongelooflijke sterrenhemel! Het is er allemaal en ik ben er weer helemaal.
De eerste tijd was ik nog erg moe. De laatste week in Amsterdam is altijd al hectisch zo vlak voor vertrek, maar nu nog extra emotioneel, omdat toen mijn benedenbuurvrouw is overleden. Ik was altijd al bij haar betrokken maar de laatste maanden wel heel intensief en ook bij haar dochter.
Ik zit nu in de eerst periode van voorbereiding voor het nieuwe seizoen. De tuin ziet er goed uit, bananen groeien volop en ook de sinaasappelboom zal voor de tweede keer vruchten geven. Binnenkort sla en tomaten zaaien. Als er tenminste voldoende water komt. Dat is een tegenvaller! De pomp van het watersysteem van het dorp is kapot. Vorig jaar zijn gestolen zonnepanelen vervangen. Tabo gaat erachter aan om de juiste mensen op te sporen die het zonder idioot hoge kosten kunnen repareren. Hopelijk komt er snel een oplossing, voor iedereen hier, maar voor met name de vrouwen en meisjes die al het extra sjouw- en pompwerk moeten doen.
Met de familie van Tabo gaat het goed, niemand echt ziek geweest in het regenseizoen. De jongste is nu ziek, maar wordt al beter. De allerkleinsten moesten weer even wennen aan mijn witte huid, maar al gauw was mijn gladde, zachte haar toch wel erg aantrekkelijk om met kleine knuistjes aan te trekken.
Onze hond Toebab (toebab betekent zoiets als 'lichtgekleurde'; witte mensen worden hier 'toebab' genoemd) zag er niet geweldig uit. Last van oormijt en vermagerd. Ik kalefater hem weer op, heb medicijnen gekregen van Nederlandse vrienden. Hij laat zich moeilijk behandelen, omdat hij een paar jaar geleden een ongeluk heeft gehad. Sinds kort springt hij over de manshoge muur om het terrein, dus zo slecht gaat het ook weer niet met hem. Hij heeft nog genoeg power blijkbaar. Maar hij mag alleen aan de lijn naar buiten. Tot zover de huis-, tuin- en keukenverhalen uit Darsilami.
Inmiddels hebben Tabo en ik, samen met anderen, al weer een paar bezoeken afgelegd ivm komende plannen en lopende contacten. Daarover in een volgend bericht meer.
Gamcel (de Gambiaanse KPN) is aan het reoganiseren, zeggen ze en daardoor totaal van slag. De communicatie per telefoon gaat moeizaamen dus ook het e-mailen en internetten. Gelukkig hebben we drie huizen hierachter een piepklein internetcafeetje, maar de generator was nu stuk, dus ik zit in Serekunda, de grote stad, dit bericht te schrijven. Hopelijk blijft mijn berichtgeving langs deze weg goed gaan.