Een warm bericht naar een koud Nederland!

Van gasten hoorden we dat het in Nederland echt winter is. De laatste dagen heb ik geen radio wereldomroep gehoord, dus het zou best kunnen dat het nu al dooit bij jullie. Wel mooi, een witte kerst, ik word bijna een beetje jaloers. En helemaal als er geschaatst kan worden!
Nu al ruim een maand hier. Elk jaar verandert de situatie weer wat de communicatielijnen betreft. Nu niet meer mogelijk in Darsilami te mailen. Elke keer moet ik naar Brikama, waar ik de keuze heb tussen een vreselijk langzaam werkend internetcafe waar ik meteen aan de beurt ben, of een plaats met veel sneller werkend internet, maar daar zit het bomvol kleine jochies die met z'n vieren, vijven uren achter zo'n ding zitten te chatten, vurig hopend dat ze nu eindelijk het goeie kontakt zullen maken om ooit eens naar Europa of Amerika te gaan. Al met al lastig en niet zo stimulerend om veel te e-mailen. In het begin moest ik er met mijn nog Europese tempo erg aan wennen dat ik er wel een uur over deed om 3 berichten te openen en 2 te beantwoorden.
Zoals elk jaar was iedereen erg blij me weer te zien. Later zet ik foto's bij dit bericht, op dit moment heb ik daar niet genoeg tijd voor. Ik weet niet eens of het vanuit dit internetcafe wel kan.
De tuin was flink gekortwiekt, veel gesnoeid dus. Het deed me denken aan het begin hier, hoewel we nu echte sinaasappel- en citroenbomen hebben. Binnenkort kunnen we ze eten. De bananen zijn nog nooit zo groen geweest, de bladeren bedoel ik. Er zitten een paar trossen aan, maar het duurt nog even voor die rijp zijn. De sla, tomaten, aubergines en wat kruiden komen al aardig op. Deze week de sla uitplanten.
De kleine Modou Lamin (net 2 jaar) was in het begin wat bang voor me, maar nu komt hij elke dag met zijn grote plastic vrachtauto achter zich aan voor "dasamo", ontbijt. Het leukste is om de melk en de suiker heel lang in het kopje te roeren en dan op te lepelen, veel eten doet hij niet. "Tilo kandita" zegt hij als hij moe is, "de zon is heet", m.a.w. een goeie reden om gedragen te worden, ook al is de zon al lang onder.
Ik ben weer helemaal in Darsilami, met alle mee-en tegenvallers. Ik probeer maar zoveel mogelijk bij de dag te leven. Dat waar ik me zorgen over maak is morgen weer anders.

We hebben de eerste gasten al gehad, ook mijn tante van 87! Zij werd extra begroet en geeerd, omdat ze mijn "kleine moeder" is. Zo wordt een jongere zus van je moeder genoemd. Tante Emy, zoals ook het hele dorp haar noemde, deed eindeloos spelletjes met de kinderen.Zij op hun beurt dansten en zongen voor haar.
Ook nu hebben we gasten en morgen komen er 8 Belgen voor een paar dagen. In diezelfde tijd een paar vriendinnen, dus we hebben het druk met Kerst. Maar dat is prima, want zoveel kerst wordt er in deze moslim-omgeving niet gevierd. Vorige week was het hier Tobaski, het schapeslachtfeest. In ons dorp doen de katholieken mee met de feestdagen van de moslims en omgekeerd. Zo kan het ook in de wereld, ik voel me er gelukkig bij.
In het nieuwe jaar hebben we nog heel weinig reserveringen, maar wie weet bedenken mensen zich, als het erg koud is in Nederland. Heel erg leuk vind ik dat mijn broer Pieter en zijn vrouw Doeschka half januari een weekje komen, ik verheug me er op.

Ook voor de stichting hebben we al het een en ander gedaan. Zo wilde een visser geld lenen om een visnet te kopen. Maar we geven het geld eigenlijk nooit cash. Tabo ging daarom met een visnet-deskundige naar Banjul om alle nodige attributen te kopen. Stichting Darsilami en ook Tabo en ik vinden het het beste als mensen zichzelf kunnen helpen, met een tijdelijke lening. Dit soort dingen deden we al, bekend als het geven van mikrokrediet, maar we gaan er nog eens extra aandacht aan schenken.

De eerste weken miste ik onze hond Toebab vreselijk. Elk moment dacht ik: nu zou hij dit gedaan hebben of daar gelegen. Sinds gisteren hebben we twee jonge hondjes, twee broertjes uit de buurt, w.s. net 2 maanden oud. De een is erg aanhankelijk, en de ander nog wat bang, maar het zijn knolletjes om te zien. Ze rennen de hele tuin door en vlijen zich daarna pontificaal in de slaplantjes, daar is het koel! Ik heb ze Zimba en Balou gedoopt. Balou in het Mandinka betekent: leven. Dat is mooi na de dood van Toebab.

Zoals gezegd, de foto's komen later, dus kijk af en toe nog eens naar deze site.
Op dit moment is het echt warm hier, ik heb er nooit zo'n last van, maar sommige gasten wel een beetje.

Ik wil iedereen hele mooie, warme en gelukkige feestdagen wensen met een schitterend nieuw begin in 2008!! In gedachten stuur ik jullie allemaal heel veel warmte en zon vanuit deze tropische plek op aarde.