Nu hier weer daar is en daar hier! Waar ben ik?

De tijd gaat snel! Al weer bijna 2 maanden in Nederland en nog maar 5 maanden voor ik weer in Darsilami zal zijn. Eigenlijk denk ik niet in jaren, maar in halve jaren.
De laatste weken in Darsilami zijn altijd een beetje hetzelfde: alles in kisten pakken, schoonmaken, tussendoor nog zoveel mogelijk voor Stichting Darsilami doen, zoals foto’s maken van diverse projecten en veel ander ‘regelwerk’. Deze keer had ik niet lang van te voren aangekondigd wanneer ik precies weg zou gaan, precies zoals ook de Afrikanen doen, maar de familie (Tabo wist het wel natuurlijk) heeft ’t me niet in dank afgenomen, dus volgend jaar maar weer treurige kindertjes op de bank in die laatste week!
Een paar weken voor ik wegging ben ik op een ochtend, voor de zon te heet was, naar Macouda gefietst, een veel kleiner dorp dan Darsilami, net in Senegal. Een mooie sfeer, zo’n dorp in de ochtendzon! Eerst naar het gezondheidscentrum om ook daar wat foto’s te maken. Toen naar het veld buiten het dorp, waar veel vrouwen en een paar mannen een hele strook aan het ontginnen waren om ruimte voor een afrastering te maken. Een paar jaar geleden waren op dezelfde plaats ook gewassen verbouwd, maar de hele omheining was overal beschadigd en alles verwaarloosd. Nu hebben de vrouwen 100 meter heel goed gaas gekregen van een groep uit België (Dimbalma). Dat heeft ze gestimuleerd om de rest van de omheining van lokaal materiaal (houten palen) te gaan maken en zo weer inkomsten uit de verbouw van uien, tomaten, okra, pepers en aubergines te krijgen. Vier waterputten zijn nog steeds aanwezig. Zwaar en warm werk, dat gras weg hakken, maar het leverde mooie plaatjes op.
In de laatste week ben ik met Tabo en Ousman (zoon van Tabo) naar Toubacouta in Senegal (ten noorden van Gambia) geweest om het nieuwe multifunctionele centrum te bekijken dat Silent Work gebouwd had, volgens het plan van Woodi Oosterom. Buitenkant helemaal ingelegd met schelpen. Ousman zal de leiding krijgen van het centrum, waar behalve een internetcafé ook een expositie zal komen van werk van dove kunstenaars en een winkeltje met producten van andere Afrikaanse projecten van Silent Work. Toubacouta is een leuke plaats aan een groot meer, toeristisch op een sympathieke manier.
Op Tabo’s advies zijn we de volgende ochtend naar het dorpshoofd gegaan om Ousman voor te stellen. Zo hoort dat in Afrika. Acceptatie en reclame tegelijk voor een nieuwe onderneming!
Ik herinnerde me opeens weer dat ik jaren geleden in Ghana en bij de Dogon in Mali ook niet zomaar een dorp kon binnengaan zonder eerst de “chief of the village” of de “chef de village” te begroeten en me voor te stellen.
“What is your mission?” vroegen ze dan in Ghana. Mijn “mission” was destijds de dans en de trance.

Onze hond Balou heb ik op de valreep nog tegen allerlei ziektes laten inenten. Tegen rabiës was hij al beschermd. Het zou toch wel erg leuk zijn als hij er straks in november nog was.

Zoals ik al vaker heb geschreven is de eerste week in Nederland altijd het moeilijkste, mijn gedachten zijn nog erg veel dáár.
Nu wel gewend en weer druk aan het werk in het Sarphatihuis. In plaats van 4 dagen 8 uur ben ik nu aangenomen voor 4 dagen 6 uur per week, ook hier bezuinigingen! Gelukkig kan ik daar wat extra werken zodat het financiële gat wat opgevuld wordt.

Vaak bel ik Tabo om te horen hoe het daar gaat en om op afstand mijn bijdrage tot oplossingen te geven. Veel daken van privéhuizen worden gerepareerd, nieuwe golfplaten gekocht om de lemen muren van een kleuterschool in aanbouw van de regendood te redden. De eerste regens zijn al gevallen. Iedereen bereidt zich zo goed mogelijk voor op de moeilijkste tijd van het jaar. Het is vochtig heet nu, zo vlak voor de regentijd.
Twee jongens van 17 uit Nederland hebben net een stage gedaan op de basisschool in Darsilami. Auke en Arnold hebben de tijd van hun leven gehad, hoorde ik, ondanks de warmte.
Voorlopig vind ik het nog te koud hier, maar ik geniet wel weer van alle gewone dingen waar niemand meer bij stil staat: lekker warm douchen, overal licht in huis, cappuccino en appeltaart met slagroom, lekker thuis e-mailen en internetten, familie en vrienden zien.
De eerste aanmeldingen voor het komend seizoen in onze Timberland-lodge zijn al binnen, een goed begin!