Geland in Darsilami
Door: Willemien Oosterveld
Blijf op de hoogte en volg Willemien
12 December 2009 | Gambia, Darsilami
Ruim drie weken al weer hier. Ontvangen met rennende kinderen naast de auto, die ook nog adem hadden om "Welcome, Willemina, welcome!" te zingen en te roepen. Iedereen blij, ik blij, het gebruikelijke ritueel van begroetingen de eerste dagen tussen het uitpakken en opnieuw installeren door.
"Wanneer ben je gekomen? Lang geleden dat we je gezien hebben, ja, lang geleden!" zeggen nog steeds mensen die me weer zien."Ja, lang geleden" zeg ik dan, en vertel hoe het met mijn familie in Nederland gaat en vraag naar hun familie en mensen in het dorp.
Veel regen is er gevallen in de regentijd, ik schreef het al. Alles is nog steeds een beetje groen. In de tuin is er weer heel wat veranderd: een grote tak van de mangoboom af, omdat ie tijdens storm op het dak hing. Heel veel bananen deze keer, zeker 18 trossen, waarvan we al een opgegeten hebben. Ook de papaya doet het goed en kleine plantjes kunnen we daarvan elders neerzetten.
Het gastenverblijf had Tabo al opnieuw geverfd en deze weken heeft iemand geholpen ook alle kamers een nieuw laagje te geven. Klaar voor de gasten! Er zijn er nu drie, er komen meer, het belooft een redelijk goed seizoen te worden. In maart en april nog veel plaats, dus wie wil kan komen!
De twee hondjes waren nog wel heel klein en mager, maar inmiddels zijn ze dik en rond en hobbelen vrolijk achter me aan. De ene heeft last van zijn oor,oormijt waarschijnlijk. Een van de gasten heeft medicijn daartegen meegenomen.
Tabo heeft het tegenwoordig heel druk met het "alkalo-schap" = hoofd van het dorp zijn. In naam is zijn tante het, maar het werk doet hij. Bij geschillen tussen mensen spreekt hij recht, legt straffen op of sticht vrede. Zo zijn er deze weken veel problemen met koeien en varkens die rijst- en cassavevelden vernielen zo vlak voor de oogst. Een ramp, want mensen zijn afhankelijk van de opbrengst. De eigenaren van het vee moeten dan betalen wat vernield is. Soms zijn er verzachtende omstandigheden, meestal niet.
Een paar dagen geleden is de naamgevingsceremonie geweest van een kleinkind van Kawsu, Tabo's broer. De moeder (Fadabo) is nog maar 17 jaar. De vader van de baby, ook nog heel jong, erkent het kind niet. Een schande voor de moeder en haar familie. Meestal duurt dat niet zo heel lang, want zoals een Mandinka-spreekwoord luidt kun je water uit een emmer water die omgevallen is niet opnieuw in de emmer krijgen. Gedane zaken nemen geen keer en dan kun je het maar beter aksepteren. Een piepklein feestje voor het jongetje van een week oud mocht wel.
Eind november kreeg ik het bericht dat mijn nicht Hil door hartproblemen een herseninfarct had gekregen en dat ze in kritieke toestand in het ziekenhuis lag. Aanvankelijk belde ik elke dag met mijn neef Piet of Hils buurvrouw Pauline. Nu haar toestand iets beter is bel ik wat minder. Sinds ik in Amsterdam woon, en dat is al heel lang, heb ik intensief kontakt met mijn ouste nicht. Ik zou het liefste direkt naar haar toe gegaan zijn, maar op dit moment is dat niet zo zinvol. Nu merk ik hoe groot de afstand is.
Gisteren zijn we met gasten op werkbezoek geweest naar twee kleuterscholen in Bajiran en in Manduar, in de buurt van Darsilami, maar moeilijk bereikbaar door al het mulle zand. Af en toe leek het of we meededen aan een ralley, zo stoven we door het zand. Beide scholen hebben nog heel veel nodig en doen het nu met een minimum van een minimum, voor Nederland totaal onvoorstelbaar.
Hier zijn de feestdagen van Tobaski, het schapenslachtfeest weer achter de rug. Kerstmis wordt niet zo gevierd natuurlijk door moslims, alleen door de katholieken in het dorp.
Met de gasten ga ik met Kerst naar Senegal, naar het campement van Marieke Wolters. Heb geen zin om het dit jaar weer in mijn uppie te vieren zoals vorig jaar. Ik denk er sterk over om volgend jaar met Kerst en oud- en nieuw in Nederland te zijn, en hopelijk is er dan ijs en sneeuw!
Iedereen die me gemaild heeft: heel veel dank! Vaak lukt het me niet om iedereen apart te antwoorden, hoewel ik het heel leuk vind wat te horen.
Samen met Tabo en de hele familie Bojang wens ik jullie allemaal een hele gezellige kerst en een schitterend Nieuwjaar, zoals alle sterren hier 's avonds aan de hemel schitteren in de donkere nacht.
Voor elke dag van 2010 een ster!
"Wanneer ben je gekomen? Lang geleden dat we je gezien hebben, ja, lang geleden!" zeggen nog steeds mensen die me weer zien."Ja, lang geleden" zeg ik dan, en vertel hoe het met mijn familie in Nederland gaat en vraag naar hun familie en mensen in het dorp.
Veel regen is er gevallen in de regentijd, ik schreef het al. Alles is nog steeds een beetje groen. In de tuin is er weer heel wat veranderd: een grote tak van de mangoboom af, omdat ie tijdens storm op het dak hing. Heel veel bananen deze keer, zeker 18 trossen, waarvan we al een opgegeten hebben. Ook de papaya doet het goed en kleine plantjes kunnen we daarvan elders neerzetten.
Het gastenverblijf had Tabo al opnieuw geverfd en deze weken heeft iemand geholpen ook alle kamers een nieuw laagje te geven. Klaar voor de gasten! Er zijn er nu drie, er komen meer, het belooft een redelijk goed seizoen te worden. In maart en april nog veel plaats, dus wie wil kan komen!
De twee hondjes waren nog wel heel klein en mager, maar inmiddels zijn ze dik en rond en hobbelen vrolijk achter me aan. De ene heeft last van zijn oor,oormijt waarschijnlijk. Een van de gasten heeft medicijn daartegen meegenomen.
Tabo heeft het tegenwoordig heel druk met het "alkalo-schap" = hoofd van het dorp zijn. In naam is zijn tante het, maar het werk doet hij. Bij geschillen tussen mensen spreekt hij recht, legt straffen op of sticht vrede. Zo zijn er deze weken veel problemen met koeien en varkens die rijst- en cassavevelden vernielen zo vlak voor de oogst. Een ramp, want mensen zijn afhankelijk van de opbrengst. De eigenaren van het vee moeten dan betalen wat vernield is. Soms zijn er verzachtende omstandigheden, meestal niet.
Een paar dagen geleden is de naamgevingsceremonie geweest van een kleinkind van Kawsu, Tabo's broer. De moeder (Fadabo) is nog maar 17 jaar. De vader van de baby, ook nog heel jong, erkent het kind niet. Een schande voor de moeder en haar familie. Meestal duurt dat niet zo heel lang, want zoals een Mandinka-spreekwoord luidt kun je water uit een emmer water die omgevallen is niet opnieuw in de emmer krijgen. Gedane zaken nemen geen keer en dan kun je het maar beter aksepteren. Een piepklein feestje voor het jongetje van een week oud mocht wel.
Eind november kreeg ik het bericht dat mijn nicht Hil door hartproblemen een herseninfarct had gekregen en dat ze in kritieke toestand in het ziekenhuis lag. Aanvankelijk belde ik elke dag met mijn neef Piet of Hils buurvrouw Pauline. Nu haar toestand iets beter is bel ik wat minder. Sinds ik in Amsterdam woon, en dat is al heel lang, heb ik intensief kontakt met mijn ouste nicht. Ik zou het liefste direkt naar haar toe gegaan zijn, maar op dit moment is dat niet zo zinvol. Nu merk ik hoe groot de afstand is.
Gisteren zijn we met gasten op werkbezoek geweest naar twee kleuterscholen in Bajiran en in Manduar, in de buurt van Darsilami, maar moeilijk bereikbaar door al het mulle zand. Af en toe leek het of we meededen aan een ralley, zo stoven we door het zand. Beide scholen hebben nog heel veel nodig en doen het nu met een minimum van een minimum, voor Nederland totaal onvoorstelbaar.
Hier zijn de feestdagen van Tobaski, het schapenslachtfeest weer achter de rug. Kerstmis wordt niet zo gevierd natuurlijk door moslims, alleen door de katholieken in het dorp.
Met de gasten ga ik met Kerst naar Senegal, naar het campement van Marieke Wolters. Heb geen zin om het dit jaar weer in mijn uppie te vieren zoals vorig jaar. Ik denk er sterk over om volgend jaar met Kerst en oud- en nieuw in Nederland te zijn, en hopelijk is er dan ijs en sneeuw!
Iedereen die me gemaild heeft: heel veel dank! Vaak lukt het me niet om iedereen apart te antwoorden, hoewel ik het heel leuk vind wat te horen.
Samen met Tabo en de hele familie Bojang wens ik jullie allemaal een hele gezellige kerst en een schitterend Nieuwjaar, zoals alle sterren hier 's avonds aan de hemel schitteren in de donkere nacht.
Voor elke dag van 2010 een ster!
-
12 December 2009 - 13:35
Fred VH:
Dag Willemien, Ik hoor van Claudette dat ze in Fajara na de al onwijs lange regentijd nog maar nauwelijks de zon hebben gezien door de grote hoeveelheid stof in de lucht, een soort harmattan, maar dan 2 à 3 maanden te vroeg. Hebben jullie er in Darsilami ook last van? Enneh, een virus op je camera? Ik heb er nog nooit van gehoord. En als je je laptop meeneemt naar bijv. het Nice-internetcafé in Brikama kun je 'm daar rechtstreeks op het internet aansluiten, =handig en veel sneller. Groeten aan Tabo, veel liefs en succes! -
12 December 2009 - 14:33
Alied:
hoi Willemien en Tabo,
doe maar voorzichtig met foto's via je fotokaartje op pc aansluiten en op internet zetten. Een virus heb je niet zomaar van je fototoestel af. Probeer steeds A'dam te bellen ivm trip alahgy maar nog steeds geen reactie terug. Op vakantie?
Hier wordt het nu kouder en daardoor gelukkig iets minder donker!! Verder een kleindochter rijker geworden.
liefs aan iedereen en toch fijne feestdagen waar dan ook.
Alied -
12 December 2009 - 16:05
Sanne:
Ik vind het heel leuk dat ik alsnog contact met je kan houden
en kan lezen wat je allemaal mee maakt in gambia
je hebt gevraagd om vaak op je mail te reageren omdat je dat zo leuk vind (nou dan doe ik dat toch gezellig) :D
wat zijn er jaa alweer veel dingen gebeurd ik die korte tijd dat je er bent
dikke kus van je nichtje
en prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar toegewenst
-
12 December 2009 - 18:56
Olga:
Lieve Willemien,
Wat leuk dat ik je ook via dit dagboek nog eens kan "spreken". Het lijkt me niet eenvoudig als er zorgen zijn om je famlie hier of familie daar. Ik ben blij te horen dat het nu beter gaat met je geliefde nicht Hil.
Jouw beschrijving over het minimum van het minimum op jullie bezochte schooltje spreekt me natuurlijk aan. Ik weet hoe onvoorstelbaar dat is. En dan te denken dat hier in Nederland het onderwijs volop het onderwerp van een maatschappelijk debat is. Dan hebben we het over inspiratie, werkdruk, salaris en kennisoverdracht of competenties etc. Dat kan alleen maar, omdat we niet meer voor onze basisbehoeften hoeven te werken, besef ik altijd. Het onderwijs hier strompelt dus naar de kerstvakantie toe. Bij ons op school is de kerstmaaltijd een intercultureel gebeuren waarbij iedereen op zijn paasbest gekleed met lekkere hapjes uit zijn eigen land gezellig bij elkaar in de klas eet. Er zijn gelukkig ook leerkrachten die juist op die avond benadrukken dat het niet overal in de wereld zo luxe is en dat we er dus niet vanzelfsprekend maar met dankbaarheid van moeten genieten.
Ik zal je geruststellen over het weer: het is hier in Amsterdam meestal miezerig en van ijs of sneeuw is nog lang geen sprake. Ik kijk weinig naar de weersverwachting, maar Jaap zei gisteren dat het volgende week kouder zou worden.We zullen zien.
Nog wat privénieuws: eergisteren heb ik gesolliciteerd en ben ik aangenomen in een nieuwe functie als opleider in school. Nu mag ik samen in een team stagiares van verschillende scholen in dit stadsdeel begeleiden, opleiden en beoordelen. Dat doe ik één dag in de week en misschien later in het jaar twee dagen.
Ik wens jou ook hele fijne feestdagen. Goed idee om dan niet weer alleen te zijn!
Heel veel liefs van mij voor Tabo ook en je hele familie en een goed seizoen gewenst voor jullie gastenverblijf. -
12 December 2009 - 18:58
Olga:
Oeps. Stagiaires! -
12 December 2009 - 21:11
Laurian:
Hallo Willemien,
Fijn je verslag weer te lezen en je moet het weer heerlijk vinden terug te zijn in Gambia. Hoewel nu de toestand met je nicht! Ik hoop dat ze goed verzorgd wordt en goed herstelt!
Na een lange periode van temperaturen die boven normaal lagen, was het vandaag voor het eerst koud en morgen wordt de eerste natte sneeuw voorspeld (voor mij hoeft het allemaal niet, maar ja).
Willemien ik wens je heel fijne Kerstdagen toe en voor allemaal daar een geweldig mooi en gezond 2010!
Lieve groet,
Laurian -
13 December 2009 - 18:34
Eva:
hoi willemien, fijn te horen dat het zo'n beetje loopt daar bij jou. Je begrijpt wel dat het hier alles Hil is wat de klok slaat. Ik ben heel veel in het ZH, als het te druk is voor Hil praat ik wat met Piet en Agnes.Morgen gaat ze dus om verder aan te sterken naar zorgcentrum St. Jacob. Ze heeft een heel grote kring van lieve mensen om haar heen gelukkig.
Ik krijg met Kerst 9 familieleden te eten, aan het werk dus. Kleinzoon Alexander , nu 4 maanden, is geweldig, ik pas elke donderdag op hem, en hij komt nog net niet de trap af rennen om me te verwelkomen, maar een hele brede glimlach als hij me ziet is vaste prik.
Doe Marieke de groeten als je er aan denkt en heb een lekkere zwem-kerst. Bij ons wordt het koud, dus misschien wel ...ijs!!
Veel liefs voor jou, Eva. -
13 December 2009 - 21:50
Ina:
Hoi Willemien en fam.Wat weer een leuk reisverslag .Ik wens jullie goede feestdagen en een gelukkig 2010.
ps groeten aan Marieke -
14 December 2009 - 16:47
Margreet:
Hoi zusje!
Heb je bericht gelezen hoor. Liefs voor Tabo en de rest van de familie en natuurlijk ook voor jou. Je t'embrasse très fort Margreet -
14 December 2009 - 20:42
Emy:
Nog een keer hoi zusje!
Klinkt vertrouwd het bericht van je aankomst in Darsilami.En mooi, dat er nogal wat gasten op komst zijn dit seizoen. Mijn laatste weken werk zijn nu echt aangebroken, wel heel vreemd.
Een gezellige kerst bij Marieke (doe haar, Tabo en de hele familie de groeten) en heel veel liefs voor jou!
Emy -
23 December 2009 - 20:32
Trudi:
Lieve Willemien,
Wat is het toch altijd heerlijk om je verslagen te lezen.
De beste wensen voor jou,Tabo en iedereen voor 2010!
groet en knuffel van Trudi -
31 December 2009 - 11:43
Titia:
Dag Willemien en Tabo!
Hennie en ik zijn veilig op Schiphol aangekomen (met 21/2 uur vertraging).Onze families stonden met een spandoek: Welcome home African mama's
Genieten ...:)
Nu weer thuis in Glimmen in de sneeuw. De overgang kon niet groter zijn.
Dank voor alles nogmaals op ons verblijf in Timberland. Je brieven doe ik op de post!
lieve groet aan allen,
Titia -
04 Januari 2010 - 16:23
Nicht Greet:
Dag Willemien,
Ook jij natuurlijk alle goeds gewenst voor het nieuwe jaar. En leuk om te zien dat de kleuterschool in Bajiran 'af is'. Hopelijk wordt ie goed gebruikt.
Ik verheug me erop over een aantal weken in Darsilami te zijn.
hartelijke groet van Greet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
